الف مثل آزادی

روز خوبی را پایان می برم . قشنگ بود . خوب و عالی و هر چه کلمه های خوب !آخرین جمله ای که می نویسم: این خستگی را دوست دارم .رو به رویم میدان آزادی که در غروب فرو رفته .آسمان صورتی ابرهای سفید و قرمز !پشت سرم ماه نقره ای تعقیبم می کند . با حسرت نگاه می کنم . انگار اولین بار است که غروب را می بینم . پشت سرم کوههای سفید پر برف و رو به رویم برگهای تازه رزهای باغچه؛ درختهای شکوفه زده ؛خاک زیر و رو شده و پنجره های بی پرده . پشت سرم روزهای خوب . خاطره های دوست داشتنی . لحظه هایی که دلم نمی خواست تمام شود .تمام شد اما تاثیرش هنوز در من جریان دارد مثل رودی که می خواهد به دریا بپیوندد . صداهای دوست داشتنی . حرفهای دلپذیر . لحظه هایی که قاب می گیرم کنج دلم و برای همیشه جاودانه می شوند .لبخند می زنم و می نشینم . و گاهی چشمها را می بندم . خسته ام اما خستگی دلپذیر و خوبی است . و نوشته ای که می رود درون کارتهای تبریک عید .

ــ پشت سرم کوههای سفید پر برف

                               ــ روبه رو

                                           درختهای تازه شکوفه زده !

و اکنون

             شادی آدم برفی های آب شده؛

                                                       در دل بنفشه های زرد؛

                                                               بنفشه های بنفش.