خنده های تو را می شمارم و این بار بیشتر خندیدی، می دانم شب غم بیشتری خواهی داشت. به اینکه اگر او بود چقدر بهتر بود و چقدر همه چیز کامل بود.

اما چه می شود کرد؟

من هنوز در بیست و سالگی ام مانده ام ، تو در سی و سه سالگیت نمان.

منتظرم، منتظر بودن کار همیشگی من است، منتظر اتفاق های خوب زندگی.