چقدر آل پاچینو در carlito s way متفاوت بازى مى کرد. قشنگ بود. و هر چه فیلم در این چند روز مى بینم همه دردناک تمام مى شوند.

از این دنیا خسته شدم، از جهالت و نادانی، از بیشعوری.

کتاب کیارستمی، پشت و روی واقعیت را بالاخره تمام کردم، قسمت آخر درباره فیلم مثل یک عاشق بود. خیلى جالب نکات فیلم را گفته بود و هر چه از کتاب خواندم افسوس خوردم که این کارگردان دیگر نیست و تصمیم دارم دوباره فیلمهایش را ببینم.

درگیر بودم، درگیر کلمات، درگیر حرفهای مفت که تمامی ندارند. کى خلاص مى شوم؟

کى ؟

خدایا نجاتم بده.

همه به وبلاگ برگشته اند، اما من هنوز سالهاست همینجام.