عزیزدلم

چقدر صبح شدن، پایان شب سیه که قرار است سپید باشد، که به آرامی رخ می‌دهد دلتنگ‌کننده است. یکی یکی ستاره‌ها شکار و از صحنه‌ی آسمان محو می‌شوند. شاید همه‌ی اینها تقصیر خورشید باشد یا چرخیدن زمین. تو خورشید شده‌ای و من زمین که دورت می‌چرخم. چقدر دوریم. چقدر زمین دلتنگ است. چقدر فاصله. 

اما پرنده‌ها عاشق صبحند. هزارکرور آواز می‌ریزند در دل ابتدای روز. 

همچنان دلتنگ و عاشق‌ناکم.

صبج بخیر.